Rozdział 5

CZYTASZ=KOMENTUJESZ
 Polecam również tą stronkę------------------> https://www.facebook.com/pages/Kiedy-kto%C5%9B-m%C3%B3wi-go%C5%82%C4%85b-ja-my%C5%9Bl%C4%99-Kevin/438377732915446?fref=ts


Rozdzaił 5

Weszłam do domu. Nie chciałam aby mnie ktoś widział. Szybko weszłam do pokoju i położyłam się na łóżko. Dałam upust emocją. Gdy znów się opanowałam ktoś zapukał do drzwi.
- Wejść.-Powiedziałam cicho.
- Już jesteś bo miałem do ciebie dzwonić.-Do pokoju wszedł Niall. Za sobą zamknął drzwi.-Coś się stało?-Zapytał.
- Nie.-Odpowiedziałam krótko. On usiadł koło mnie.
- Jeśli chcesz pogadać to możesz mi zaufać.-Uśmiechnął się lekko.
- Dziękuję, ale nie trzeba.-Uśmiechnęłam się lekko.
- To czemu płaczesz?-Otarł moją łzę, która spłynęła po moim policzku.
- Zmęczona jestem.-Powiedziałam. Była w tym trochę prawdy.
- Dobrze niech Ci będzie.-Powiedział.-Jeśli będziesz chciała to możesz mi zaufać.-Powiedział.
- Nie trzeba, ale dziękuję.-Powiedziałam. Niall złapał moją rękę i spojrzeliśmy sobie w oczy. Poczułam ciarki i motyle w brzuchu. Oboje się pochyliliśmy i się pocałowaliśmy. Czułam motylki w brzuchu. On całował inaczej niż Harry. Po chwili on się odsunął.
- Przepraszam nie powinienem. To ja już pójdę.-On wstał i przy drzwiach zatrzymał się.-Za chwilę będzie kolacja.-Wyszedł. Nadal nie mogę w to uwierzyć. Przy nim się nie czułam się inaczej. Nie czułam się jak Hope, która została tak poniżona przez los. Czułam się tak, że wszystko jest w porządku i nic nie miało miejsca 5 lat temu. Nie, nie Hope ty nie możesz się zakochać. To nie twoja bajka. Twoja bajka to zupełnie coś innego. Coś czym nie warto się chwalić. Znów ktoś zapukał do drzwi. Tym razem to był Lou.
- Chodź na kolację.
- Nie jestem głodna.-Powiedziałam.
- Ej chodź nie będziesz tu tak siedzieć sama.
- Jestem zmęczona. Ja sie położę spać.-Powiedziałam.
- Niech ci będzie.-Powiedział i wyszedł. Ja się położyłam spać. Modliłam się jedynie aby mi się nic nie przyśniło. Aby mi się nie prześnił ten koszmar. Zasnęłam. Przez pewien czas nic się nie działo, aż w końcu znowu to wróciło. Czułam łzy na moim poliku. Czułam, że ktoś mnie obejmuję i szepczę mi ucha.
- Ciii obudź się. Hope wstawaj.-Otworzyłam oczy i ujrzałam Niall. Przytuliłam się do niego i płakałam mu na ramieniu.
- Ja nie chce.-Powiedziałam.
- Czego nie chcesz?-Zapytał się.
- Ja nie chce tego koszmaru.-Powiedziałam
- Już dobrze. Już cii. Już uspokój się. Nic już ci się nie przyśni.-Powiedział.
- Niall proszę nie wychodź. Proszę zostać tu.-Powiedziałam.
- Jeśli chcesz to tu zostanę, ale już się uspokój.-Powiedział.-Połóż się spać.-Niall się położył się na podłodze. Lecz jednak nie mogłam spać. Bałam się, że sen wróci mimo to, że był Niall to i tak nie spałam.  W końcu zasnęłam. Obudził mnie Harry.
- Wstawaj księżniczko.-Otworzyłam oczy.-Jak się spało?-Zapytał.
- Pół na pół.-Odpowiedziałam. Uśmiechnął się ciepło ukazując swoje dołeczki.
- Wstawaj bo dziś spędzasz ze mną dzień.-Powiedział.
- Czemu? Myślałam, że dziś spędzamy go razem.-Powiedziałam.
- Bo Louis i Liam pomagają jego mamie, a Zayn i Niall poszli na basen.-Powiedział.-Więc nie chciałem Cię zostawiać samej.-Powiedział uśmiechając się.
- Dobrze. Tylko się ubiorę.-Powiedziałam.
- Dobrze to ja czekam na dole.-Powiedział i wyszedł. Nie chętnie wstałam z łóżka i się ubrałam. Zeszłam na dół.
- To jak gotowa?
- Tak. Gdzie idziemy?-Zapytałam się.
- Na spacer.-Uśmiechnął się. Wyszliśmy z domu i szliśmy w ciszy. W końcu doszliśmy do parku. Usiedliśmy do parku.
- Wiesz cieszę się, że poznałem taką dziewczynę jak ty.-Powiedział.
 - Naprawdę?-Spojrzałam na niego.
- Tak. Jesteś inna.-Powiedział. Nie wiem czy to w dobrym znaczeniu.
- Dziękuję.-Powiedziałam. Złapał mnie za ręce i spojrzeliśmy sobie w oczy. Pochylił się i mnie pocałował. Nie wiem czemu, ale go odwzajemniłam. Hope co ty robisz? Zapytałam się w myślach.
_______________________________________________________________________
Oto rozdział 5. Mam nadzieję, że się podoba. Kolejny rozdział na pewno pojawi się we wrześniu. Skomentujcie dla was to chwila, a dla mnie to wielka motywacja. Dziękuję wam za tyle wyświetleń...;)